بیماری پوستی در باشگاه چگونه انتقال می یابد ؟

بیماری پوستی در باشگاه ورزشی جزو مسائلی است که خیلی باید مراقب آن باشیم.با رعایت یک سری نکات میتوان از این بیماری ها جلوگیری کرد.در این مطلب از با این بیماری های پوستی و راه های جلوگیری از آن ها آشنا خواهید شد.

می دانید که موثرترین تمریناتی که در باشگاه انجام می دهید به کاهش استرس و افزایش سطح انرژی شما کمک می کند، اما آیا این را هم می‌دانید که تمام این تمرین‌ها می‌توانند باعث عفونت پوستی شما نیز شوند؟

در حالی که ورزش در باشگاه فواید سلامتی متعددی را تضمین می کند، می تواند منبع عفونت های متعدد پوستی نیز باشد که شایع ترین عفونت ها پوستی ایجاد شده در این شرایط را در ادامه بخش خواهید خواند؛ البته خوشبختانه، ترفندهای آسانی وجود دارد که می‌توانید برای جلوگیری از این عفونت‌ها و تمرین راحت به آنها متوسل شوید.

انواع بیماری پوستی در باشگاه

کرم حلقوی از بیماری پوستی در باشگاه

کرم حلقوی یک عفونت قارچی است که بر روی پوست شما به صورت جوش های دایره ای، خارش دار و قرمز ظاهر می شود و میتواند در هر قسمت از بدن شما از جمله پوست سر شما رخ دهد و باعث خارش شدید شود. همچنین ممکن است از یک قسمت بدن به قسمت دیگر سرایت کند. کرم حلقوی در مکان‌های گرم و مرطوب رشد می‌کند، از این رو، تجهیزات یا نیمکت‌های عرق‌زده باشگاه، می‌توانند نقاط خطرآفرین باشند.

اگر پوست قرمزی با خارش یا لکه های دایره ای روی پوست خود دارید، اقدامات فوری برای درمان آنها انجام دهید. اینها علائم کرم حلقوی هستند و معمولاً در عرض 4 تا 14 روز پس از تماس با قارچ کرم حلقوی ظاهر می شوند.

پای ورزشکار 

پای ورزشکار نیز یک نوع شایع عفونت قارچی است که روی پاهای شما رخ می دهد. در این بیماری پوستی، پوست بین انگشتان پا با خارش و پوسته پوسته شدن ظاهر می شود. این بیماری توسط قارچی به نام Trichophyton rubrum ایجاد می شود که همچنین مسئول ایجاد عفونت کرم حلقوی است.

در حین تمرین، پاهای شما به دلیل تعریق مرطوب می ماند و این محل رشد قارچ ها است. ممکن است هنگام راه رفتن روی سطوح آلوده، استفاده از تشک های کثیف یوگا و غیره به این عفونت مبتلا شوید. ممکن است در ناحیه آسیب دیده احساس سوزش داشته باشید، با این حال، کرم های پوستی ممکن است کمک کنند.

علاوه بر این، مطمئن شوید که انگشت پا را تمیز و خشک نگه دارید تا از گسترش بیشتر عفونت جلوگیری کنید. همچنین، اگر شخصی در خانواده یا کلاس ورزشی شما از آن رنج می برد، مراقب باشید زیرا پای ورزشکار مسری است.

فولیکولیت از بیماری پوستی در باشگاه

فولیکولیت یک بیماری پوستی در باشگاه دردناک و خارش دار است که به صورت برجستگی های قرمز رنگ ظاهر می شود و کاملا شبیه آکنه است.

در این حالت فولیکول های مو تحت تاثیر باکتری ها قرار می گیرند و باعث عفونت می شوند. ممکن است روی گردن، زیر بغل، ران‌ها و غیره رخ دهد. در صورت تعریق بیش از حد یا استفاده از وسایل کثیف ممکن است به این عفونت مبتلا شوید. سعی کنید از لباس های تنگ استفاده نکنید زیرا ممکن است باعث ایجاد اصطکاک و تشدید آن شود.

زگیل کف پا

زگیل کف پا چیز جدیدی نیست و این زگیل معمولاً به عنوان زگیل verrucae شناخته می شود که توسط ویروس پاپیلومای انسانی ایجاد می شود. این ویروس خاص به پایین پاهای شما حمله می کند و باعث ایجاد زگیل می شود.

ممکن است از مکان های گرم و مرطوب مانند رختکن، استخر و غیره به ویروس مبتلا شوید. اگر زخم یا بریدگی باز دارید، ورود ویروس به بدن شما آسان تر است. بیشتر زگیل های کف پا دردناک هستند و در راه رفتن مشکل ایجاد می کنند. اولین علامت زگیل کف پا نشان دهنده حساسیت یا درد در پاهای شماست.

عفونت استاف پوستی از بیماری پوستی در باشگاه

استاف، بیماری پوستی در باشگاه، زمانی ایجاد می شود که بدن شما توسط باکتری استافیلوکوک مورد حمله قرار گیرد. استاف از ناحیه کوچکی از پوست شما شروع می شود اما در صورت عدم درمان می تواند گسترش یابد. به نظر می رسد یک زخم باز قرمز و حساس است. پوست ملتهب می تواند دردناک و خارش دار باشد. همچنین ممکن است تب، لرز، تعریق و ضعف را تجربه کنید. عفونت استاف مسری است و به سرعت گسترش می یابد.

معمولاً از طریق لمس فیزیکی منتقل می‌شود، اما تمرین روی یک تشک یا نیمکت در بسته نیز می‌تواند عفونت را منتقل کند. اگر زخم باز دارید، باکتری‌ها می‌توانند وارد شوند و تکثیر شوند و زندگی را به خطر بیندازند. از این رو در صورت داشتن چنین علائمی با پزشک مشورت کنید.

خارش ژوک یک بیماری پوستی در باشگاه

خارش ژوک نوعی عفونت قارچی و بیماری پوستی در باشگاه است که در ناحیه ی کشاله ران رخ می دهد.خارش ژوک یکی از انواع عفونت قارچی کرم حلقوی به شمار می رود.

قارچ ها شیفته ی محیط های گرم و مرطوبی هستند که هوا در آن ها جریان ندارد، به همین دلیل کشاله ی ران مکان مناسبی برای رشد آن ها محسوب می شود، به ویژه بعد از یک ورزش پرجنب و جوش که تعریق زیادی را به دنبال داشته. این عفونت اغلب از طریق تماس با حوله یا دست آلوده سرایت پیدا می کند. خارش ژوک باعث خارش و پوسته پوسته شدن پوست می شود اما می تواند منجر به برآمدگی هایی قرمز رنگ، تاول یا زخم هم شود.

گرچه هر کسی می تواند به عفونت خارش ژوک دچار شود، اما کسانی که بیشتر عرق می کنند، ریسک ابتلا به این بیماری پوستی در آن ها بالاتر است. به همین دلیل خارش ژوک بیشتر در میان مردان رایج است چون آن ها در مجموع بیشتر از زنان عرق می کنند.

بعد از ورزش دوش بگیرید و بدن خود را با حوله خوب خشک کنید تا به جلوگیری از ابتلا به این عفونت کمک کنید. با این حال، در صورت بروز این عفونت قارچی، با مصرف های داروهای ضد قارچ می توان جلوی گسترش ضایعات پوستی ناشی از آن را گرفت.

زرد زخم

زرد زخم نوعی عفونت استافیلوکوکی رایج در میان کودکان است اما افراد بزرگسال هم می توانند به آن مبتلا شوند.

زرد زخم یک عفونت پوستی بسیار مسری است که در اثر دو باکتری شایع یعنی استافیلوکوکوس و استرپتوکوکوس به وجود می آید. استرپتوکوکوس همان عامل بیماری گلو درد استرپتوکوکی است.

زرد زخم عمدتاً کودکان ۲ تا ۵ ساله را درگیر می کند چون آن ها زمان خود را اغلب در کنار دیگر کودکان خردسال در مکان هایی مثل مهد کودک یا پیش دبستان سپری می کنند.

با این حال افراد بزرگسال هم می توانند دچار زرد زخم شوند، به ویژه اگر با یک شخص مبتلا تماس نزدیک داشته باشند یا سطوح آلوده به باکتری را لمس کنند.

زرد زخم به صورت برآمدگی هایی قرمز رنگ و جوش مانند، حاوی چرک ظاهر می شود که می توانند تبدیل به زخم هایی سفت شوند. مانند بسیاری از بیماری های پوستی ای که ممکن است در محیط باشگاه به آن مبتلا شوید، عفونت های جزئی زرد زخم با پمادهای آنتی بیوتیک قابل درمان هستند. عفونت های گسترده را هم می توان با مصرف داروهای خوراکی درمان کرد.

شستن دست ها تأثیر چشمگیری در کاهش ریسک ابتلا به زرد زخم دارد. همانطور که در موارد قبلی ذکر شد، هرگز از حوله یا ژیلت به صورت مشترک استفاده نکنید.

زگیل آبکی

زگیل های آبکی، برآمدگی هایی کوچک، گوشتی رنگ و البته بی خطر روی پوست هستند که در اثر ویروس آبله به وجود می آیند. این برآمدگی ها اغلب شکلی «مروارید مانند» دارند و می توانند خارش دار، دردناک یا ورم کرده باشند، اما معمولاً بی خطر هستند.

این ویروس بیشتر از طریق تماس مستقیم با شخص دیگری انتقال پیدا می کند. از آنجایی که این بیماری در محیط های گرم و مرطوب گسترش پیدا می کند، ممکن است تماس با اجسام آلوده، به ویژه حوله ها یا تجهیزات استخرها هم منجر به سرایت آن شود. اما این نظریه هنوز اثبات نشده.

عمده دلیل این انتقال این بیماری پوستی در باشگاه ، رابطه ی جنسی است، اما هر گونه تماس پوست به پوستی می تواند آن را سرایت دهد، بنابراین تماس بدنی در هنگام ورزش هم می تواند باعث انتقال آن شود.

این بیماری پوستی معمولاً نیازی به درمان ندارد، چون در نهایت به طور خودکار از بین می رود. با این حال، مدت زیادی طول می کشد تا زگیل های آبکی از بین بروند. در اغلب موارد، این فرآیند بین ۶ ماه تا یک سال زمان می برد، اما گاهی هم ممکن است ۴ سال طول بکشد تا برآمدگی ها به طور کامل محو شوند.

هرپس

هرپس گرچه عمدتاً به عنوان یک بیماری مقاربتی شناخته می شود، اما از طریق آب دهان یک فرد مبتلا به عفونت دهانی هرپس هم می تواند سرایت پیدا کند. برای مثال، این ویروس می تواند از طریق استفاده ی مشترک از وسایل غذاخوری، حوله یا ژیلت منتقل شود. حتی در یک مورد، زنی مدعی شده از طریق استفاده از یک رژ لب تست به این بیماری دچار شده.

یک نوع ویروس هرپس سیمپلکس یک یا همان HSV-1 وجود دارد که به هرپس تشک کشتی (Mat Herpes) معروف است و در بین ورزشکاران ورزش های تماسی مثل کشتی دیده می شود. با این حال، انتقال این ویروس از طریق یک تشک آلوده هم گرچه ممکن اما بسیار بعید است.

اما در مجموع احتیاط حکم می کند تشک باشگاه خود را قبل و بعد از استفاده تمیز کنید اما لازم نیست خود را با فکر تبخال داشتن دیگران نگران کنید.

ویروس هرپس گرچه قابل درمان نیست اما عوارض جانبی جدی و بلند مدتی ندارد و مصرف دارو می تواند تبخال های ناشی از آن را کمتر و به جلوگیری از سرایت این عفونت به دیگران کمک کند.

شپش

این بیماری پوستی در باشگاه در اثر آلوده شدن سر، کشاله ی ران یا بدن به حشره ی بدون بالی به نام شپش به وجود می آید. دقت داشته باشید که شپش می تواند هر یک از قسمت های پرموی بدن از جمله قفسه ی سینه، زیر بغل، ابروها، مژه ها و ریش را آلوده کند. شپش تنها از راه تماس مستقیم منتقل می شود. تماس با موها، شانه ی سر، کلاه، حوله و لباس های شخص آلوده، شما را هم آلوده می کنند.

نشانه ها: خارش شدید، شایع ترین نشانه ی آلودگی شپش است.

پیشگیری و درمان:  صندلی ها و دستگاه های ورزشی باشگاه را قبل از نشستن و تماس، با دستمال های بهداشتی تمیز کنید. از کلاه، حوله و شانه به صورت مشترک استفاده نکنید. اگر در باشگاه موهایتان را شانه می کنید، شانه ی خود را در یک کیسه ی پلاستیکی زیپ دار نگه دارید. این کار باعث می شود در صورت راه پیدا کردن شپش ها به ساک باشگاه تان، شانه ی شما از آلودگی آن محفوظ بماند.

در بخوانید : درمان خانگی شپش سر و راه های پیشگیری از آن

 استرپتوکوک پیوژنز

تقریباً همه ی موارد عفونت های پوست و بافت نرم بدن، در اثر باکتری های استافیلوکوک یا استرپتوکوک به وجود می آیند. اما باکتری استرپتوکوک پیوژنز، عامل اصلی عفونتی به نام سلولیت (عفونت بافت) است. سلولیت نوعی عفونت پوستی دردناک است که معمولاً از یک بریدگی یا شکاف در پوست شروع می شود.

نشانه ها: این عفونت باعث متورم شدن، گرم شدن، تاول زدن و دردناک شدن پوست در محدوده ی عفونت می شود. یک نشانه ی احتمالی دیگر، تبی است که به سرعت شدت می گیرد. ابتلا به بیماری های پوستی ای مثل خارش ژوکه یا کرم حلقوی که پیش از این به آن ها اشاره شد، می تواند شما را در برابر این باکتری آسیب پذیرتر کند.

دیگر عواملی که احتمال ابتلا به این باکتری را در شما بالا می برد عبارتند از: ضعیف بودن سیستم گردش خون، داشتن سابقه ی عفونت در گذشته، یا سازش پذیری سیستم ایمنی بدن که می تواند در اثر بیماری هایی مثل دیابت، سرطان و بیماری های خودایمنی باشد.

قارچ ناخن پا

شایع ترین علت بروز قارچ ناخن پا از بیماری پوستی در باشگاه ، اونیکومایکوزیس زیر ناخنی دیستال، یعنی همان قارچ عامل بیماری پای ورزشکاران است. مانند بیماری پای ورزشکاران، قارچ ناخن پا از کف اتاق های رختکن و سطح خیس نزدیک استخرها منتقل می شود.

نشانه ها: این عفونت باعث تغییر در بافت ناخن های پا می شود. در اثر آن، ناخن ها ممکن است کلفت و زرد رنگ شوند و همچنین بافت آن ها حالت تکه تکه پیدا کند.

تعریق از شایع‏ترین عوامل بروز بیماری‏های پوستی در ورزشکاران است. با تعریق هرچه بیشتر پوست، محیط برای تکثیر باکتری‏ها و سایر میکروارگانیسم‏ها مساعدتر می‏شود…

عوامل میکروبی از طریق سطوحی مانند تشک و تجهیزات ورزشی نیز می‏توانند منتقل شوند. اگر لباس‏های مرطوب ورزشی هم بعد از تمرین تعویض نشوند، خطر ایجاد التهاب باکتری‏های فولیکول مو یعنی فولیکولیت افزایش می‏یابد. این عفونت در ورزشکارانی که تماس مستقیم با رقیب دارند مثل کشتی‌گیران شیوع دارد.

مهم‏ترین راه جلوگیری از گسترش عفونت‏های پوستی هم شستشوی بدن، لباس‏ و حوله است. به همین دلیل ورزشکاران باید بعد از هر تمرین یا بازی دوش بگیرند و در سالن دستان خود را با آب و صابون (ترجیحا آب گرم) به مدت ۲۰ ثانیه بشویند و پس از شستشو دست‏ها را با استفاده از حوله کاغذی یا خشک‌کن هوا، خشک کنند.

شیر آب را هم با کمک حوله کاغذی ببندند. اگر آب و صابون در دسترس نباشد، هم توصیه می‏شود از ضدعفونی‏کننده دست استفاده کنند. در ادامه این مطلب، به بررسی مشکلات شایع پوستی در میان ورزشکاران می‌پردازیم که برخی از آنها با تابستان و گرمای هوا ارتباط مستقیمی دارند.

 بدنسازان و آکنه

امروزه بیشتر افراد در باشگاه‏های ورزشی برای داشتن اندامی متناسب بیشتر به کار با دستگاه‏های ورزشی روی می‏آورند اما ‏مالش‌ و اصطکاک پشت بدن در اثر تماس با دستگاه‌های ورزشی ممکن است باعث بروز آکنه یا تشدید آن شود. در افراد مستعد آکنه یا کسانی که پوست چربی دارند، لرزش ناشی از این دستگاه‏ها و عرق، باعث ایجاد تاول‌های سطحی و جوش نیز می‏شود.

نوعی آکنه یا جوش که از بیماری پوستی در باشگاه است در اثر گرما و سایش در نواحی‏ای مانند شانه‏ها، پشت و سر به وجود می‏‏آید. درواقع ایجاد حرارت و سایش بین پوست و تجهیزات ورزشی مانند راکت تنیس، کفش، پدها، محافظ‏های بدن و… در بروز این عارضه نقش دارند که در نهایت افزوده شدن عرق نیز باعث تبدیل این سایش به تاول می‏شود.

توصیه‌ای به بدنسازان: هنگام استفاده از تجهیزات ورزشی، نیمکت و… یک حوله تمیز را مانعی برای تماس پوست با آنها قرار دهید. پس از استفاده از تجهیزات مشترک ورزشی هم حتما حوله شخصی و دستانتان را بشویید. برای پیشگیری و درمان آکنه هم بهتر است لباس‏های تمیز نخی بپوشید و بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی ناحیه مبتلا را بشویید و از محلول کراتولیتیک روی ضایعه استفاده کنید.

نتایج یک مطالعه نشان می‏دهد استفاده از ضدتعریق‏ها روی پاشنه پا قبل از فعالیت ورزشی باعث پیشگیری از ایجاد تاول می‏شود. مصرف پودر بچه و اسپری‏های ضدعرق نیز می‏تواند باعث کاهش رطوبت پا شود. پوشیدن دولایه جوراب نیز از سایش جلوگیری می‏کند.

 شناگران و بیماری‌های پوستی

زگیل پوستی بیماری ویروسی شایعی است که در فصل تابستان و در مکان‏های شلوغ مثل استخرها و سالن‏های ورزشی به‏راحتی منتقل می‏شود. این ویروس‏ها حتی از طریق تشک کشتی و تماس بدنی هنگام ورزش کردن از فرد آلوده به دیگران منتقل می‌شوند. در فصل گرما به دلیل رطوبت و تعریق، زمینه رشد و انتقال این ویروس مساعدتر است.

بیماری پای ورزشکاران، عفونتی شایع و مسری که در کف پا و پوست بین انگشتان ایجاد می‏شود. وجود رطوبت، آب و هوای گرم، عوض نکردن کفش و جوراب و نشستن مرتب پا از عوامل تشدیدکننده این بیماری است. البته تماس پا با کفپوش نواحی مرطوب مثل حمام، استخرهای شنا و رختکن‏ها و نیز پوشیدن کفش فرد مبتلا نیز احتمال ابتلا را افزایش می‏دهد. با رعایت نکته‌های بهداشتی می‏توان به خوبی از ابتلا به این بیماری پیشگیری کرد.

بیماری قارچی ناشی از رطوبت در ناحیه کشاله ران نیز شایع است. در این حالت پوشیدن لباس‏های نخی یا گشاد و تمیز توصیه می‏شود و ناحیه کشاله ران نیز باید خشک نگه داشته شود.

توصیه‌ای به شناگران: با توجه به اینکه امکان انتقال ویروس از راه‏های بسیار ساده وجود دارد، بیماری باید سریع تشخیص داده و درمان شود. برای پیشگیری توصیه می‏شود هر روز پای خود را بشویید و فضای بین انگشتان را کاملا خشک کنید و پودرخشک‏کننده بین انگشتان پا بمالید.

جوراب خود را هر روز عوض کنید و از پوشیدن جوراب‏هایی از جنس الیاف مصنوعی خودداری کنید. جوراب‏هایی با جنس نخ، پشم یا سایر موادطبیعی و جاذب رطوبت بهترین هستند. در تمرین‏های طولانی پاها را در معرض جریان هوا قرار دهید.

کشتی‌گیران و عفونت پوستی

تماس‌های نزدیک و پوست به پوست کشتی‌گیران و تماس با سطوح آلوده مانند تشک ورزشی، خطر انتقال انواع عفونت‌ها مخصوصا عفونت‏های پوستی را در آنها افزایش می‌دهد. عفونت‏های پوستی در ورزش می‏تواند علل باکتریایی، ویروسی یا قارچی داشته باشد و زردزخم، کورک، تبخال عفونی و زگیل مسری در کشتی‌گیران بیشتر دیده می‏شود.

زردزخم نوعی عفونت مسری است که عامل بروز آن باکتری‌های استافیلوکوک و استرپتوکوک هستند. این عفونت به صورت ثانویه در محل‌های ساییدگی و خراش‏هایی که موقع کشتی پدید می‌آیند، ایجاد می‌شود. عفونت‌های قارچی، مخصوصا در پوست سر، بین جوانان کشتی‌گیر شایع است.

در کشتی‌گیران مستعد، بروز عفونت‌های قارچی به تعریق و اصطکاک‌هایی که هنگام تمرین ایجاد می‏شود، مربوط است. کورک نیز در ورزشکاران تظاهر پیدا می‏کند و در کشتی‏گیران بروز آن شایع‏تر است.

توصیه‌ای به کشتی‌گیران: هرگونه ضایعه?های پوستی یا زخمی که روی پوست ایجاد می‏شود، بلافاصله به مربی و پزشک خود گزارش دهید. از فشار روی زخم‏های پوست که می‏تواند عفونت را بدتر و احتمالا آن را به دیگران منتقل کند، پرهیز کنید. به هیچ‏وجه کورک را نترکانید زیرا باعث انتشار عفونت خواهد شد.

دوندگان و ضایعات سایشی

سایش نیز عاملی شایع برای بروز ضایعات پوستی در ورزشکاران است که معمولا در اثر اصطکاک در نواحی بین پوست و لباس ورزشی و نیز سطوح دیگر پوست ایجاد می‏شود. کف دست و پاشنه پا مستعد این عارضه هستند. علاوه بر این، اصطکاک ناشی از سایش بین لباس و پوست می‏تواند باعث التهاب و حتی خونریزی در نواحی مختلف بدن شود که این پدیده در نوک پستان دونده‏ها به ‏طور شایع اتفاق می‏افتد.

توصیه‌ای به دوندگان: پوشیدن لباس‏های سبک و نرم و نیز استفاده از چسب زخم روی نیپل می‏تواند از این مشکل پیشگیری کند. استفاده از کرست ورزشی نیز مانع از ایجاد این عارضه در زنان دونده می‏شود.

سوارکاران و عفونت قارچی

سوارکاران و افرادی که دچار اضافه وزن هستند یا کسانی که در فعالیت‏های بدنی سنگین شرکت می‏کنند، بیشتر مستعد ابتلا به این عارضه هستند. عفونت قارچی در سوارکاران در اثر خارش و عمل سایش و رطوبت به وجود می‌آید.

توصیه‌ای به سوارکاران: پوشیدن لباس گشاد، کم کردن اصطکاک، به کار بردن پودر و خشک نگه‌داشتن ناحیه در پیشگیری از خارش و عفونت‌های قارچی موثر خواهد بود.

چند توصیه و راه حل برای پیشگیری از بیماری پوستی در باشگاه

گفته شد که پوست بدن بسیار حساس است و به آسیب‌های مختلف آسیب‌پذیر است، به خصوص در هنگام ورزش، بروز بیماری‌های پوستی در افراد می‌تواند ناشی از عادت‌های نادرست ورزشی باشد. برای جلوگیری از بیماری‌های پوستی در باشگاه ورزشی، توصیه می‌شود:

• استفاده از سالن‌های ورزشی استاندارد و قبل از استفاده از وسایل، آن‌ها را با دستمال ضدعفونی کنید.
• به همراه داشتن کفش و زیرانداز ورزشی مناسب.
• استفاده از لباس‌های ورزشی استاندارد که بدن بتواند به راحتی تعرق و تنفس کند.
• خودداری از پوشیدن لباس‌های ورزشی تنگ.
• استحمام، تعویض و شست‌وشوی لباس‌ها پس از اتمام ورزش.
• نوشیدن میزان کافی آب در زمان ورزش.
• داشتن استراحت پس از هر ساعت ورزش.