در این مقاله، شایع‌ترین انواع عفونت های واژن، از جمله واژینوز باکتریایی، کاندیدیازیس (عفونت مخمری) و تریکومونیازیس را بررسی خواهیم کرد. همچنین در مورد روش های تشخیصی و گزینه های مختلف درمان عفونت واژن بحث میکنیم.
با عفونت های واژن چه کنیم ؟ از کجا می آیند و با ما چه میکنند ؟
عفونت های واژن میتوانند ناراحت کننده باشند و زندگی روزمره را مختل کنند. اغلب عفونت های واژن علائمی مانند خارش، سوزش، ترشحات غیرطبیعی و ناراحتی در طول رابطه جنسی را برای بانوان ایجاد میکنند. درک انواع مختلف عفونت های واژن، علل، علائم و گزینه های درمانی آن برای مدیریت و تسکین مؤثر آنها ضروری است. در این مقاله، شایع‌ترین انواع عفونت های واژن، از جمله واژینوز باکتریایی، کاندیدیازیس (عفونت مخمری) و تریکومونیازیس را بررسی خواهیم کرد. همچنین در مورد روش های تشخیصی و گزینه های مختلف درمان عفونت واژن بحث میکنیم.
واژینوز باکتریایی (BV)
واژینوز باکتریایی (BV) شایع ترین نوع عفونت واژن است. این عفونت به دلیل رشد بیش از حد باکتری هایی است که به طور معمول در واژن وجود دارند. در حالی که حدود نیمی از افراد مبتلا به واژینوز باکتریایی ممکن است هیچ علامتی را تجربه نکنند، برخی دیگر ممکن است متوجه ترشحات رقیق خاکستری یا سفید واژن با بوی ماهی شوند.
واژینوز باکتریایی یک عفونت مقاربتی (STI) در نظر گرفته نمیشود، اما فعالیت جنسی، به ویژه با یک شریک جنسی جدید، میتواند خطر ابتلا به واژینوز باکتریایی را افزایش دهد. سایر عوامل خطر شامل استفاده از محصولات بهداشتی واژن مانند دوش واژینال و دئودورانت، وجود دستگاه داخل رحمی (IUD) و سیگار کشیدن است.
کاندیدیازیس (عفونت مخمری)
کاندیدیازیس که معمولاً به عنوان عفونت مخمری شناخته میشود، در اثر رشد بیش از حد قارچ کاندیدا آلبیکنس ایجاد میشود که به طور معمول به مقدار کمی در واژن وجود دارد. این نوع عفونت زمانی رخ میدهد که تعادل در اکوسیستم واژن به هم بخورد.
این شرایط به مخمر اجازه میدهد تا به سرعت تکثیر شود. علائم عفونت قارچی ممکن است شامل خارش، سوزش، قرمزی فرج و تغییرات در ترشحات واژن باشد. برخلاف واژینوز باکتریایی ، عفونت قارچی یک بیماری مقاربتی در نظر گرفته نمیشود.
عواملی که میتوانند خطر ابتلا به عفونت قارچی را افزایش دهند عبارتند از مصرف آنتی بیوتیک، تغییرات هورمونی، ضعف سیستم ایمنی و دیابت کنترل نشده.
تریکومونیازیس
تریکومونیازیس یک عفونت مقاربتی است که توسط انگل تریکوموناس واژینالیس ایجاد میشود. این بیماری در زنان بیشتر از مردان شایع است و از طریق رابطه جنسی قابل انتقال است.
علائم تریکومونیازیس عبارتند از: ترشحات کف آلود از واژن به رنگ سبز مایل به زرد، تحریک واژن یا فرج، خارش و ناراحتی در هنگام ادرار یا مقاربت جنسی.
توجه به این نکته مهم است که همه افراد مبتلا به تریکومونیازیس این علائم را تجربه نمیکنند و ممکن است در افراد مختلف یک یا چند علامت ظاهر شود. اگر تریکومونیازیس درمان نشود، میتواند خطر ابتلا یا انتقال سایر عفونت های مقاربتی را افزایش دهد.
تشخیص عفونت واژن
تشخیص صحیح برای درمان موثر عفونت های واژن ضروری است. هنگام تجربه علائم، مهم است که برای ارزیابی کامل با یک پزشک متخصص زنان مشورت کنید. پزشک معمولاً با گرفتن تاریخچه پزشکی دقیق، از جمله اطلاعات مربوط به عفونت های قبلی واژن، فعالیت جنسی و علائمی که دارید درمان را شروع میکند.
پزشک همچنین ممکن است معاینه لگنی را برای بررسی چشمی واژن و دهانه رحم برای هر گونه علائم عفونت انجام دهد. در برخی موارد، ممکن است نمونه ای از ترشحات واژن جمع آوری شده و زیر میکروسکوپ بررسی شود تا علت خاص عفونت شناسایی شود، مانند وجود سلول های باکتری که نشان دهنده واژینوز باکتریایی است یا سلول های مخمر که نشان دهنده عفونت قارچی است.
گزینه های درمان
درمان عفونت واژن بستگی به این دارد که به کدام یک از عوامل ایجاد کننده عونت مبتلا شده باشید. در ادامه گزینه های رایج درمانی برای واژینوز باکتریایی، کاندیدیازیس و تریکومونیازیس را بررسی میکنیم.
درمان واژینوز باکتریایی
هدف اولیه درمان واژینوز باکتریایی بازگرداندن تعادل باکتری در واژن است. آنتی بیوتیک هایی مانند مترونیدازول یا کلیندامایسین معمولا برای درمان واژینوز باکتریایی تجویز میشوند.
این داروها را میتوان به صورت خوراکی یا به صورت موضعی به صورت ژل یا کرم مصرف کرد. تکمیل دوره کامل آنتی بیوتیک، حتی در صورت بهبود علائم، برای اطمینان از ریشه کن شدن کامل عفونت بسیار مهم است. شرکای جنسی نیازی به درمان ندارند مگر اینکه علائمی داشته باشند.
شایان ذکر است که درمان خودسرانه آنتی بیوتیک به هیچ وجه توصیه نمیشود و این داروها باید حتما تحت نظر پزشک و پس از معاینات لازم برای شما تجویز شوند.
درمان کاندیدیازیس
عفونت های قارچی معمولاً با داروهای ضد قارچ درمان میشوند. کرم‌ها، پمادها یا شیاف‌های ضد قارچ که حاوی کلوتریمازول، میکونازول یا تیوکونازول است برای عفونت های خفیف تا متوسط در دسترس هستند. این داروها مستقیماً وارد واژن میشوند.
برای عفونت های شدیدتر یا عود کننده، پزشک ممکن است داروهای ضد قارچ خوراکی مانند فلوکونازول را تجویز کند. پیروی از دستورالعمل های ارائه شده و تکمیل دوره کامل درمان برای جلوگیری از عود عفونت بسیار مهم است.
درمان تریکومونیازیس
تریکومونیازیس معمولاً با داروهای تجویزی مترونیدازول یا تینیدازول که به صورت خوراکی مصرف میشوند، درمان میشود. مهم است که در طول درمان از فعالیت جنسی خودداری کنید تا از انتقال عفونت به شریک جنسی جلوگیری شود.
برای جلوگیری از عفونت مجدد، شرکای جنسی نیز باید به طور همزمان تحت درمان قرار گیرند. برای اطمینان از درمان موفقیت آمیز، مهم است که دوره درمان دارو را کامل کنید، حتی اگر علائم بهبود یابد.
اقدامات پیشگیرانه
پیشگیری نقش مهمی در کاهش خطر عفونت واژن دارد. در اینجا برخی از اقدامات پیشگیرانه که میتوانند به حفظ سلامت واژن کمک کند را برایتان بازگو میکنیم :
- با استفاده مداوم و صحیح از کاندوم، رابطه جنسی ایمن را تمرین کنید.
- از دوش واژینال بدون مشورت با پزشک استفاده نکنید، زیرا میتواند تعادل طبیعی باکتری ها را در واژن مختل کند.
- با شستشوی ملایم ناحیه تناسلی خارجی با آب و صابون ملایم، بهداشت ناحیه تناسلی را رعایت کنید.
- از استفاده از محصولات معطر مانند صابون ها و اسپری های بهداشتی زنانه خودداری کنید، زیرا میتوانند ناحیه واژن را تحریک کنند.
- لباس زیر پنبه ای بپوشید و از لباس های تنگ که باعث مرطوب ماندن ناحیه تناسلی میشود خودداری کنید.
- از داروهای پروبیوتیک استفاده کنید. پروبیوتیک ها میتوانند به بازگرداندن تعادل طبیعی باکتری ها در واژن کمک کنند.
چه زمانی باید به دنبال مراقبت پزشکی بود
در حالی که برخی از عفونت‌های خفیف واژن ممکن است خود به خود یا با درمان های بدون نسخه برطرف شوند، مهم است که در شرایط زیر به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:
- علائم مداوم یا عود کننده علیرغم شروع درمان.
- علائم شدید مانند خارش شدید، تورم یا درد.
- وجود خونریزی یا زخم های غیر طبیعی واژن.
- قرار گرفتن مشکوک در معرض یک عفونت مقاربتی.
نتیجه گیری
عفونت واژن میتواند باعث ناراحتی و اختلال در زندگی روزمره شود، اما با تشخیص و درمان مناسب، تسکین آن امکان پذیر است. واژینوز باکتریایی، کاندیدیازیس و تریکومونیازیس شایع ترین انواع عفونت های واژن هستند. مهم است که برای تشخیص دقیق و درمان مناسب به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
اقدامات پیشگیرانه میتواند به کاهش خطر ابتلا به عفونت های واژن کمک کند. اگر علائم باقی ماند یا بدتر شد، مهم است که برای ارزیابی بیشتر با یک پزشک متخصص زنان مشورت کنید. با درک علل، علائم و گزینه های درمانی عفونت واژن، افراد میتوانند سلامت و تندرستی ناحیه تناسلی خود را کنترل کنند.