زن و شوهرها پس از ازدواج شبیه هم می شوند؟

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران با بیان این که تحقیقات دانشگاه استنفورد نظریه قدیمی است که «زوجین هر چه بیشتر با هم باشند به شبیه سازی و شبیه سازی شبیه می‌شوند» را آزمایش کرده و آن را با علم مدرن رد می‌کنند. کرد، گفت: زوجین پس از ازدواج و با گذشت زمان شبیه به هم‌زمان نمی‌تواند بیشتر از همان ابتدا زنان و مردان را از نظر ظاهر، شخصیت، ارزش‌ها و وضعیت اجتماعی و اقتصادی برای ازدواج انتخاب کنند.

دکتر فریبرز درتاج، در پاسخ به این سوال که آیا زوجین هر چه بیشتر شبیه به هم می‌شوند؟ را به عنوان شریک زندگی انتخاب می کنند و در واقع زوجین با گذشت زمان بیشتر شبیه به ترکیب نمی‌شوند.

این هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی ادامه داد: تحقیقات یاد شده بر روی تصاویر بیش از 500 زوج در ازدواج ابتدایی و در مقطعی بعد (حداقل 20 سال بعد) نشان می دهد که بسیاری از زوج ها از همان آغاز روابط خود شباهت ها در چهره ها و در طول انجام شده اند. زمان هم تغییری نمی کند و از این رو به این نتیجه می رسد که افراد باید به دنبال شریکی باشند که همان ابتدا شبیه به آن ها باشند.

چرا ما شریکی را برای زندگی انتخاب می کنیم که شبیه خودمان باشد؟

این روانشناس در پاسخ به این سوال که چرا ما شریکی را برای زندگی انتخاب می کنیم که شبیه خودمان باشد؟ توضیح داد: وجود بیولوژیکی و جامعه‌شناختی برای این امر وجود دارد که مردم شرکای مشابه خود را نه فقط در ظاهر، بلکه در شخصیت، ارزش‌ها و وضعیت اجتماعی و اقتصادی برای زندگی مشترک انتخاب می‌کنند. بخشی از آن است که ما توسط احاطه شده‌ایم که از نظر جغرافیایی یا اجتماعی شبیه خودمان هستند. از سوی دیگر مردم چیزهایی را که با آن‌ها بیشتر آشنا هستند، می‌دهند. ما همیشه نسبت به افرادی که شبیه ما هستند، دوست داشتنی هستیم. از این رو است که به طور کلی موجودات دارای جفت‌هایی هستند که دارای ژن‌های مشابه خود هستند.

به گفته این هیأت علمی دانشگاه علامهاطبایی، ممکن است دلیل «تعصبات درون گروهی» باشد که همسرشان هم نژاد با جامعه باشد و به دلیل «خودپرستی ضمنی» جذب زنان و مردان هم با چهره خود شوند.

چهره‌های آشناتر جذاب‌ترند

وی در عین حال افزوده است که چهره‌های متمایزتر جذابیت کمتری دارد و چهره‌های آشناتر جذابیت بیشتری برای افراد دارند و می‌توانم عامل «آشنایی» را در بهترین افراد برای ازدواج با زنان و مردانی که شبیه به آنها بی‌تاثیر هستند، گفت.

وقتی زیبارویان هم می‌شوند

انجمن رئیس روانشناسی تربیتی ایران ادامه داد: مردان و زنان جذاب به احتمال زیاد با هم جفت می‌شوند، مردان و زنانی که ویژگی‌های مشابهی دارند. همچنین ممکن است افراد ناآگاهانه به دنبال چهره والدین خود در انتخاب شریک زندگی باشند. شاخص توده بدنی نیز عامل مهم دیگری در انتخاب افراد شبیه به خود برای ازدواج است، به طوری که مطالعات نشان می‌دهند که برخی همسران از نظر شاخص توده بدنی، وزن و قد مشابه هم هستند. این شباهت در نوع بدن ممکن است ناشی از افرادی باشد که شبیه هم هستند یا از سبک زندگی مشترک نشات بگیرد. گاهی اوقات نیز زوج‌ها واقعاً شبیه به یکدیگر هستند، اما از طریق همدلی با یکدیگر، احساسات مشابهی را تجربه می‌کنند و اینگونه ممکن است حالت‌های چهره مشابه پیدا کنند.

باور اشتباه افراد متضاد جذب می‌شوند

وی با اشاره به باور قدیمی در بین عموم مردم مبنی بر این که «افراد متضاد جذب می‌شوند» مشخص می‌شود: این باور در حالی است که به نظر می‌رسد شباهت و همگامی همسران در روابط از مهم‌تر شدن آن است. به طور خاص، روابط تئوری زناشویی نشان می‌دهد که افراد به احتمال زیاد افرادی می‌شوند که ویژگی‌هایی شبیه به شبیه دارند. مطابق با این نظریه افراد هنگام وارد شدن به یک رابطه از نظر سلامت روانی و جسمی و حتی نگرش‌ها نیز مشابه هم هستند. علاوه بر این برای این زوجین شاد در طول زمان در ویژگی های مختلف روانی- اجتماعی همگام هم هستند چراکه این تشابه زوجین با بهزیستی، و سلامت آن‌ها ارتباط نزدیکی دارد.

شباهت‌های درون زوجی به رضایت از زندگی می‌انجامد

در پاسخ به این سوال که آیا این نسبت به انتخاب شریک مشابه خود، امری مثبت و سازنده برای زندگی مشترک است؟، توضیح داد: شباهت‌های «درون زوجی» با نتایج مثبت همراه است چراکه به رضایت از زندگی و حمایت از همسر می‌انجامد. . در مقابل نیز عدم تشابه زوجین با ناسازگاری، کاهش زناشویی و افزایش خطر طلاق همراه است. زوج‌های عاشق و موفق از نظر ویژگی‌های شبیه‌های مختلف هستند و نیز در طول زمان به هم‌گرایی دارند. در واقع، روانشناسان استدلال کرده‌اند که این شباهت‌ها احتمالاً سودمند است چراکه در شکلی شبیه بودن به همسرانمان احتمال بیشتری دارد که از زندگی لذت ببریم.

در پایان سخنان خود با بیان اینکه یافته‌های نتایج نشان می‌دهد که شباهت شریک زندگی واقعاً مهم است، تصریح کرد: شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد شباهت‌های فراتر از ویژگی‌های شخصیتی اصلی نیز دارند. به عنوان مثال، مطالعه اخیر «پائولینا جوکز» از دانشگاه «ورشو» و همکارانش بر روی زوج‌ها نشان می‌دهد که زمانی که گرش‌های سیاسی را با شرکای خود به اشتراک می‌گذارند، در روابط خود شادتر بوده‌اند. از سوی دیگر مطالعه دیگری نیز نشان داده است که زوج‌ها اگر نگرش‌های سیاسی مشابهی داشته باشند، خوشحال‌تر هستند.